Sen, git şimdi.
Varsın bir kör kurşun, delip geçsin yüreğimi.
Ne adım kalsın aklında, ne yürekte izim.
Yarası iyileşince uçup giden kuşlar gibi,
Geçerken öylesine uğramış gibi,
İçin sızlamadan,
Geçen onca zamana aldırmadan
Durma, git şimdi.
Yol senin, hayat senin, karar senin.
Ardından bekleme benden
Ne bir söz, ne de bir "eyvah!"
İsterdim ki,
Ömrümce sevda şiirleri yazayım sana.
Aşk kokan dizelerde geçsin adın.
Ya da ilk sevdiğim gibi kalabilseydin keşke.
Beni sevmek bu kadar zor geldiyse gönlüne,
Durma, git şimdi.
İnsan, hayata bir kez geç kalınca,
Bir daha yetişemiyormuş meğer.
Her istediğinde koşamıyormuş,
Ağır geliyormuş ayağına vurulan prangalar,
Ve mahşere kalırmış
Bazı hesaplar, bazı sevdalar...
Ne çıkar, ömrümde gün batmışsa çoktan.
Gönlüm yorgun, vakit akşam.
Sen, git şimdi.
Güzel olan birkaç anı kalsın en azından.
Nasıl olsa, bir şekilde geçer zaman.
Ben yaşarım, yüreğimin çırpınışlarına aldırmadan.
Git şimdi,
Bundan sonra yazacağım şiirlerin katili olmadan,
Daha fazla kanatmadan,
Örselemeden gönlümdeki yerini,
Durma, git şimdi.
Tek söz dahi edersen,
Vurulacağım sanki alnımın tam ortasından.
Gülhan Gürbüz
