Beni gurbete yollarken
“Sakın, mektup yazma, dayanamam!” demiştin
Sözünü tuttum
Mektup yazmadım onca sene
Ama şiirleri, yüreğime yazdım anne
Her bir hecesini yüreğime işledim satır satır

Gitmek istememiştim hani o gün
Gözlerimden yaşlar süzülmüştü usulca
Dökülüp dökülüp yüreğime düşmüştü
Hatırlar mısın?
Şimdi, yeni bir şehrin hayalini çiziyorum ufuklara
Yüzüme sahte bir tebessüm…
Her şeyden soyutlamak isterken kendimi
Nedendir bilmem, gözüm hep arkada
Bin anı bırakarak gidiyorum bu şehirden

Mutluyum sanma yüzümde küçük bir tebessüm var diye
Bilmem kaç yerinden yama tutmaz olmuş sevinçlerim,
Kaç yerinden yağmalı
Kaç yerinden kırık dökük
Yüreğim emeklemeye yeni başlayan bir çocuk gibi hâlâ anne
Herhangi bir odanın kuytu bir köşesinde, gecelerce
Saat tik takları gibi, aynı ritimle, aynı nakaratı çalar yüreğimde
Gurbet türküleri

Seni özledikçe resimlerinle avundum anne
Uzun uzun baktım
Yüzündeki çizgilerde oluşan geçmiş yılların izlerine
Saçlarında mevsim kış olmuş
Gözlerinde zamansız hüzün bulutları
Yıllar seni çok yormuş anne

Hayalini kurdum gelecek bayramların
Selam saldım göçmen kuşlarla
Bir dilek de bizim için tuttum yıldızlar kayarken
Sahi anne, göçmen kuşların kanatlarına yazsam
Kabul olur mu dualarım?
Sayılı günler geçmek bilmedi
Sayılı günler yıl oldu anne
Bir varmış, bir yokmuş mutluluk oyunum
Bu sessiz, bu beni kaderime terk eden şehirde
Yalnızlık yanık bir türkü oldu dilimde...
Gülhan Gürbüz