Dünya Emekçi Kadınlar Günü'ne sadece 8 Martlarda hatırlanacak ne de ertesi gün unutulacak kadar basit bir konu değildir.
Öncelikle İNSANA SAYGI kavramı hayatımızda olmazsa olmazlarımız arasında yer almazsa 8 Martlar saman alevi gibi takvim yapraklarında kalır.
Gelirrrr geçerrrrr...
8 Martı doğru anlayıp, doğru anlatalım.Unutmayalım ki o gün 129 hemcinsimizin yıllar önce daha iyi çalışma koşulları istemeleri neticesinin bedelini canlarıyla ödedikleri gündür.
8 Mart'ın Dünya Kadınlar Günü ilan edilmesi ile giden canlar geri gelmedi elbette. Anılması gereken, hatıralarda kalsın diye KADINLAR GÜNÜ dendi bu güne. Yıllar geçtikçe sanki bir bayram günü havası gibi kutlanmaya başladı 8 Mart. Üç yüz atmış beş günde sadece 8 Mart mı kadınların?
Elbette değil. Yazımın başında da belirttiğim gibi aslolan "İNSANA SAYGI" yı yitirmemek değil mi güzel olan, hayatı yaşanır ve anlamlı kılan.
Yaratılanı sevmiyor muyuz Yaratan'dan ötürü?
Hz.Muhmmed'(s.a.v)in cennetin anaların ayakları altında olduğunu müjdeleyen ana değil mi kadın?
Kadın; başkası sevgilinize, eşinize, kızınıza,bacınıza baktığı zaman namus,siz bakınca helal olan mıdır?
Kadın; çiçek mi koklanıp solunca çöpe atılan, yoksa gönlü alınmak için çiçek uzatılan nesne mi sadece?
Kadın; yaşamı oluşturan gökkuşağındaki tüm renkler mi, yoksa sadece siyah mı?
Kadın; yaşamayı bilene hayat mı? Yaşamdan vazgeçiren zehir mi?
Kadın; kendisiyle barışık olup tüm canlıları seven barış mı? "Neden yan baktın "deyip adam öldüren savaş mı?
Sahi kadın kimdir? Açıp okumasını bilene kitap, yaşamasını bilene hayat,işleyip eser haline getirebilene sanat,anasına babasına göre
evlat, evladına göre ANA’dır kadın. Herkesin ayrı görebildiği bakış açısıdır kadın.
Adının dahi kişiden kişiye değiştiği konumlandıramadığımız KADIN’ı yılda bir gün hatırlamak yeterli mi sizce? Asıl mesele kadını sevmek,saygı duymak, hatırlamak değil aslında.
Meselenin özü İNSANA SAYGI...
Sözü Şems-i Tebrizi'nin bir sözü ile tamamlayalım o halde,"Kadın; bilmeyene "nefs", bilene "nefes"tir.
Sevgiyle ...