Muğlalı kızların hem güzel hem de becerikli olması yönünden ortaya çıkmış halk arasında bu söz, dilden dile yayılmış bir gelenek haline gelmiştir.
Muğla halk arasında sıkça duyulan ve anlamı derin olan "Ev yaparsan tuğladan, kız alırsan Muğla’dan" sözü, köklü bir kültürel geçmişe dayanır. Bu özlü söz, hem ev yapımında kullanılan malzemeyi hem de eş seçimindeki bölgesel tercihi anlatan bir halk deyişidir.
Sözün geçmişi, özellikle Anadolu’da yapıların dayanıklılığına ve estetiğine verilen önemin yüksek olduğu dönemlere dayanır. "Ev yaparsan tuğladan" kısmı, tuğlanın sağlam ve uzun ömürlü bir yapı malzemesi olarak tercih edilmesinin bir yansımasıdır. Muğlalılar evlerini tuğladan yapar evlerinin arasındaki sokaklar oldukça sık ve dardır. Diğer yandan, "kız alırsan Muğla’dan" kısmı ise, Muğla’nın güzel ve alımlı kadınlarıyla ünlü olduğu halk arasında yaygın bir söylemdir.
Bu deyim, aslında daha çok, sağlam bir yaşam temeli atmak isteyen birinin tuğla gibi sağlam bir yapı malzemesi kullanması gerektiğini, aynı şekilde eş seçiminde de sağlam, güvenilir ve güzel bir eşin Muğla’dan bulunabileceği anlamında kullanılan bir şarkı havası taşır.
Bununla birlikte, sözün zaman içinde toplumsal yapılar ve kültürel değerlerle harmanlanarak anlam kazanmış olması, günümüzde de halk arasında esprili bir şekilde kullanılmasına olanak sağlar. Hem yapı hem de eş seçimindeki inceliği anlatan bu söz, köyden şehire, geçmişten bugüne kadar geniş bir yelpazede dikkat çeken bir halk deyişi olmuştur.
Muğlalı kızların becerikli ve güzel olması bu söze anlam katmış ve kültür değerlerini süslemiştir.
Muğla geleneklerine göre oğlan tarafı ev yapar. Kız tarafı da eşyaları alır. Nişanı kız tarafı yapar, yatak odası takımını kız evi düzer. Düğünler her iki tarafta da yemekli verilir. Davullu zurnalı coşkuyla kutlanır.
